Op de een na laatste wintercompetitie dag heeft Mario genadeloos toegeslagen…..
Op de winter competitiegroeps-app, iets waar een stel middelbare leeftijd mannen tegenwoordig ook al niet meer van buiten kunnen, gonsde het al enige tijd rond.
Wie gaat er straks er met de 1e plaats vandoor?
Nick, Rob, en Mario staan er dan wel het beste voor, desondanks kon er nog van alles gebeuren.
Mario was deze week ter voorbereiding al in “a state of trance” gegaan en was niet aanspreekbaar voor andere zaken dan vis, vis en nog eens vis.
Zijn “competitieklier” draait per definitie op volle toeren, of hij nu thuis staat te afwassen, gaat slapen of aan het vissen is.
Hij wil bij alles winnen, winnen, winnen.
Gelukkig geeft hij dat zelf ook gewoon toe.
Dat kan niet gezegd worden van Rob en Nick.
Beiden beheersen de “gespeelde onschuld” tot in de perfectie, wanneer daar eens naar gevraagd wordt.
“Wie, ik? Nah joh, gewoon lekker vissen” is het dan.
Slechts een zeer geoefend oog kan hun hunkering naar de overwinning pas echt waar nemen.
Maar ze zijn er niet minder fanatiek om.
Dat hield vandaag overigens niet in dat de anderen er het bijltje erbij hadden neergegooid.
Het was een strak blauwe heldere lucht, windstil en vlak water, wat naar iedereen lonkte.
Janneman zat - samen met zijn trouwste supporter Colinda - er dusdanig gekleed bij dat de wedstrijd wat hun betreft net zo goed in Lapland had kunnen plaats vinden.
Al snel werden de eerste vissen gevangen.
Alsof het weer zo moest wezen zaten zowel Mario, Nick als Rob weer op de top stekken.
Alle drie hadden ze meteen een scala aan argumenten om aan te geven dat dit toch echt toeval was.
Voor mij, zou het echter weer een waar genoegen zijn, ze zaten namelijk ook vlak bij elkaar, dus dat zou weer wat verbaal vuurwerk gaan geven.
En ja hoor, de wedstrijd was nog geen minuut bezig of Nick gaf al aan dat het zwaar “K” was.
Dat is op zichzelf al een rare opmerking omdat de meeste mannen over het algemeen zich in de raarste bochten wringen om daar maar een beetje in de buurt van te komen, maar Allah.
Als trouwe lezer zult u wellicht denken; Nick?
Dat was toch die jongen die nauwelijks zijn mond open deed?
Jazeker, dat klopt ook, tenminste dat klopte, want de laatste wedstrijden is hij helemaal losgekomen.
Dat is voornamelijk een groep succesje te noemen.
Toen de competitie een aanvang nam, zagen we allemaal dat de arme jongen zwaar gebukt ging onder de vaderlijke liefde die Rob 24/7 naar hem uitstraalde.
Voeg daarbij de stem van vaders, die 4 octaven lager en een volume die 4 decibel hoger ligt dan de gebruikelijke man en het plaatje is rond.
We hebben hem dan ook eerst zover mogelijk bij vaders vandaan geplaatst bij de eerste wedstrijden.
Af en toe bij hem gaan kijken, rustig toespreken, dat het allemaal niet erg is en gooi het er maar uit jongen etc. en dat hielp vreselijk. Eigenlijk een beetje te veel volgens Mario, want hij begon ook als een wilde te vangen en vaak te winnen!
Dus daar zijn we maar mee op gehouden😊
Mario hield zich, overigens ernstig rustig tijdens de wedstrijd, het was bijna akelig stil zelfs
Deze keer geen last van ADHD maar van zijn EMHW ( Een Met Het Water) en niet voor niets, want hij ving gestadig door.
De anderen leken echter ook aardig te vangen, dus het was zaak erbij te blijven.
Ik zat pal achter Theodorus die ook al de een na de andere zat te vangen.
Theo, heeft in een ver verleden te lang alleen gewoond en heeft daar de gewoonte aan over gehouden regelmatig in zichzelf te praten. Zo kan je zonder al te veel moeite zijn wedstrijd bijhouden;
“Potver, ik verlies snelheid”, “ zo, nu ga ik ff Jaws 17 binnen halen”, “ja, dit gaat zo niet he”, zo, ff poelementeren die handel”.
Ja, beste lezer, ik weet het: niemand die weet waar het over gaat maar Theo wel en hij had het bijzonder naar zijn zin.
De pauze deze keer was vervuld van de mooie verhalen, iedereen had aardig vis, de tosti’s, broodjes bal, koffie etc. werden al voor je neer gezet voordat je aanschoof en iedereen deed zomaar ineens aardig tegen elkaar.
Het was wel duidelijk dat de race na de pauze pas echt gelopen was, want er kon nog van alles gebeuren.
Nog voordat Mario dan ook kon roepen dat de pauze afgelopen was, zat iedereen alweer aan de waterkant.
Jacques zat naast mij en had het zwaar, het was "op en af" gaf hij aan.
Ik stelde voor dan maar eens een diepgaand gesprek te gaan voeren, gewoon om ff de tijd te doden.
Jacques keek mij eens gemoedelijk aan en bedankte vriendelijk voor de eer.
En voort gingen we weer.
Ik ging ook maar eens vissen vangen besloot ik, ik ben er nu toch, niet?
Ik besloot voor de “Elemans cocktail” te gaan deze keer.
Wat een achteloos op de haak geschoven caster, met een made en een toefje Rubiver op de top betekend.
Zo!,dat werkte ff zeg!
Ik kreeg geen tijd om wat te drinken, want de 1 na de andere vond mijn haakje.
Zou dat vissen dan toch nog wat voor mij wezen?
De hele winter competitie lang was ik strak laatste of een na laatste, maar vandaag zou dat zomaar eens niet het geval kunnen zijn als dat zo door ging.
Ik probeerde gelijk op te gaan met Mario en dat lukte zeker tien minuten achter elkaar.
Maar ja, toen moest ik weer van cocktail wisselen en daar was met de rode kunstof spaghetti die Mario gebruikte niet tegen aan te vissen.
Kom, kom sprak ik mijzelf toe, niet te gek doen nu he, je moet wel je plaats weten hier.
Ondertussen was Peter eens langs gekomen, hij had last van het “van Dop Syndroom” zo gaf hij aan.
Hij had na de pauze nog geen schub gevangen……
Frans en Jan kregen zo nu en dan eens wat commentaar van Mario, die zich weer wat los had kunnen maken van zijn EMHW, maar wel gewoon bleef door vangen.
Bij de weging bleek dat niet voor niets geweest te zijn want zijn 3e eerste plek op rij diende zich vlekkeloos aan.
Rob en Nick hadden al de hele week op elke mogelijk eindstand zitten broeden die denkbaar was.
Wat voor deze eindstand in hun rekenmodule betekende dat het het meest gunstig zou zijn als Nick dan 2e werd en Rob 3e, aldus geschiedde dan ook. Kortom de SFK ( Special Forces Koopmeiners) hadden weer toegeslagen.
Theodorus kwam knap als 4e en ik werd zowaar 5e, mijn hoogste plek ooit deze wintercompetitie ( en dan ook nog op vis stek 2, die bekend stond als een der slechtste ).
Ik ga vanavond aan de champagne.
Over 2 weken alweer de allerlaatste wedstrijd van de wintercompetitie, waar in de top 4 inderdaad nog alles mogelijk is……………..