Dat is in ieder geval ons Baske, want zijn zoon vist ook bij het Alvertje en stond vorig jaar al in deze rubriek.
Vissen is in ieder geval bij allebei een belangrijk onderdeel geweest van hun jeugd.
Want, nam John al vroeg Bas mee naar de waterkant, zo deed John zijn vader dat met hem.
John heeft in zijn jongere jaren zelfs behoorlijk fanatiek gevist en op een goed niveau.
Maar de heren hebben nog wel meer gemeen.
Zo hebben ze beiden iets met ICT in hun werk.
Nu denken de meeste mensen bij ICT dat dat mensen zijn die s'avonds met vierkante monitor ogen thuis komen van het werk.
Zichzelf het liefts opsluiten in een kamertje waar je af en toe wat brood en water in gooit.
Om ze dan helemaal happy met een, voor gewone mensen niet te begrijpen algoritme, weer helemaal bezweet eruit ziet komen.
Zo is dat voor Bas en John helemaal niet, ze staan helemaal met beide benen op de grond en hebben zich beiden moeiteloos ingevoegd in het "grappige zooitje ongeregeld" wat de rest van de vissers toch weer is.
Laten we eens naar zijn verhaal kijken.
1 Waar ben je geboren, wat voor werk doe je of heb je gedaan en hoe oud ben je?
Ik ben in Roosendaal geboren, in de vorige eeuw en wel in 1956, dus dan ben ik nu
inmiddels 60 jaar. Ik werk op de afdeling ICT en Veiligheid van een bedrijf.
2. Hoe oud was je toen je voor het eerst met vissen in aanraking kwam?
Tja, ik denk dat ik een jaar of 4 oud was. Toen was ik al kikkervisjes en stekelbaarsjes aan
het vangen die een weckpot ingingen totdat ze het loodje legden.
Maar ja, het blijft klein grut en dat smaakt naar grotere vissen dus wat doe je dan; je gaat
“echt vissen’. Met Pa!
Van hem heb ik het vissen geleerd en een vismaatje gevonden zodat we al snel vaak aan de
waterkant zaten. Toentertijd op de “IJsbaan” en in de Kellebeek in Roosendaal.
Later op karpers in de grote visvijver van De Stok en op de Roode Weel bij Steenbergen.
Ik heb een een bootje laten maken bij de Roode Weel en daar heel erg veel gevist.
Dat water kenden we ten voeten uit, elke diepte, glooiing en bodemgesteldheid. Echt alles
was bekend en we vingen ook altijd vis.
In die tijd waren we lid van Geduld brengt Vis en hebben we veel wedstrijden gevist, zelfs
internationaal (Mortsel-België). We visten in De Vliet, het Lange Water, de Reeuwijkse
plassen, een visvijver in het bos op de Belgische grens, het Hollands Diep enz..
De Roode Weel was een unieke visstek, zowel qua verscheidenheid aan vissen, waterkwaliteit en afwisselende bodemgesteldheid maar ook qua ligging en natuur.
Helaas is het nu van Brabants Landschap en kan er niet meer worden gevist en de visstand is sinds de afsluiting en de aalscholvers er niet beter op geworden. Zo zie je dat een voor de natuur goedbedoelde afsluiting zonder voldoende opvolging en controle niet altijd werkt.
Wel is er een onderzoek geweest naar de visstand om te bepalen of de aanleg van vissteigers mogelijk is,
Zie:
http://: www.sportvisserijzwn.nl/files/ka-roode-weel-te-steenbergen-2014-comp_1486.pdfHet blijft spannend als je een grote karper of snoek aan je lijntje hebt en als je een half uurtje aan het trekken en geven bent om de vis binnen te halen.
Daarna uiteraard netjes onthaken en op een goede manier netjes terugzetten. Dus niet terug smijten in het water, nee even vasthouden tot de vis zelf weer bij machte is weg te zwemmen. Die kunnen we dan de volgende keer ook weer eens vangen.
Hier zit ik aan de waterkant, toch schitterend wanneer je dit uitzicht hebt?
Ze vragen wel eens; “Wat was je grootste vis die je gevangen hebt”?
Dat ligt eraan, de grootste karper was 85 cm (De Stok) (we wogen ze toen niet) en de grootste snoek iets kleiner: 84 cm (Roode Weel). En wat was de kleinste: wat het was weet ik ook niet meer maar bij een cm of drie was het echt op.
We hebben in de loop van die vistijd al heel wat meegemaakt.
We zijn beschoten (met hagel-zowel uit de lucht als uit een buks), zijn wel eens tussen wal en schip terecht gekomen, bekeurd en over de kop met viskoffer en al het water in getuimeld, moeten rennen voor opkomend getij en noem maar op.
Toch kom je wel eens voor leuke verrassingen te staan.
Je bent met een visje aan het snoeken (zeg maar vis: een voorn van 18 cm. Krijgt beet, vreemde beet. Je slaat aan en er wordt erg raar aan die vislijn getrokken. Voorzichtig binnenhalen en?? een paling van 90 cm!!!
En wat denk je van een viswedstrijd in Mortsel.
Zit je daar in die Belgische visput je best te doen en slechts heel af en toe vang je wat.
Hoe kan dat nu?
Dan hoor je een half uur voor het einde enkele toeschouwers praten en vertellen dat ze er forel in hebben uitgezet. “Wanneer dan” vraag ik? Awel zunne, zo’n vier- vijf dagen geleden.
Ah!, ik de dobber eruit, maden eraf, grotere blinkende haak eraan en het water erin (zonder aas). Constant de haak in beweging houden en jawel, de ene na de andere forel.
Die dag tweede geworden☺
Daar ik vlakbij De Stok woonde ga je wel eens s’ávonds kijken bij de visvijver.
Een keer kom je daar aan en overal waar je kijkt zie je de ene na de andere karper boven water uitspringen. Gigantisch, hengel gehaald en enkele mooie karpers gevangen.
Op een gegeven moment ga je trouwen, verhuizen en krijg je kinderen.
Dan mis je wel eens de tijd om te gaan vissen en/of veranderen de interesses.
Toch kruipt het viswater waar het niet kan en ben ik later weer begonnen met vissen.
Samen met mijn zoon Bas kun je ons regelmatig aan de waterkant terug vinden.
Ik ben nu inmiddels ruim een jaar lid van het Alvertje.
Heb je interesse in het vissen? Wordt lid van een vereniging, dan kun je snel ervaringen opdoen en een leuk visje vangen. Het is zeker zo leuk als een spelletje achter de computer
(is ook leuk en moet ook kunnen) en je zit lekker buiten in de natuur.
Vissen is een ontspanning; een noodzakelijk tegengewicht voor de hectische en drukke levenswijze die wij ons in Nederland hebben aangemeten en die vaak niet bepaald een gezonde levenswijze is.