Vrijdag 2 juni heeft het bestuur samen met vele clubgenoten afscheid genomen van Henk Fens onze voorzitter
Leden van het Alvertje hebben de kist waarin Henk lag als eerbetoon aan hem gezamenlijk de kerk in en weer uit begeleid.
Tijdens de crematie sprak Wilmar van Dop namens het bestuur hun waardering uit voor zijn inzet voor de club en hoe zij hem als voorzitter en als persoon hebben leren kennen. Bij het afscheid plaatsten alle leden een dobber in een leefnet die als een bloemstuk opgemaakt naast de kist stond.
Hieronder nog enige woorden uit de tekst.
Het is afgelopen, de polonaise van het leven’, zo sprak Henk nog geen 2 weken geleden.
Na weken van onzekerheid en vele onderzoeken later was het nu helemaal duidelijk.
Er was niets meer aan te doen.
Henk is binnen de vis club het Alvertje de man geweest die de vereniging door het opnemen van de voorzittershamer de afgelopen jaren op de rit heeft gehouden.
Iemand die men graag zag en stond voor zijn zaak, of dat nu thuis, vroeger op zijn werk, of bij zijn hobby's was.
Zo fanatiek als hij vroeger stad en land afreed in zijn scheidsrechters tenue bij het handbal, zo was hij bij alles wat zijn interesse had. Het vis virus had hem allang te pakken.
Maar toen hij op 61 jarige leeftijd met pensioen ging, was hij helemaal niet meer te houden.
Weer en wind deerde hem helemaal niets.
Hij was ,eerst met Chris van Dongen en later met Frans van Roessel, elke week wel ergens aan een waterkant te vinden.
Ook de gulle lach was aan Henk besteed, net als de humoristische onderlinge verbale steekpartijtjes aan de waterkant tijdens de wedstrijden.
Waar hij vooral in Mario een geduchte tegenstander had gevonden.
Voor een willekeurige voorbijganger kon het soms lijken alsof die twee de grootste ruzie hadden, maar niets was minder waar.
Het hoort bij "de ultieme vis beleving" zo sprak Henk weleens.
Als Henk het niet met je eens was kon hij dat ook luid en duidelijk aangeven en kon hij goed voet bij stuk houden.
Dat deed hij dan wel altijd met behoudt van respect voor de ander en dat maakte hem tot een bijzonder beminnelijke man.
Iedereen mocht Henk dan ook, gewoon een hele fijne vent.
Henk blijkt zelfs helemaal te voldoen aan een reclameslogan die regelmatig op de radio en tv komt: “als je maar lang genoeg gewoon blijft, wordt je vanzelf bijzonder”.
Henk is zo'n man die we bij het Alvertje lijfelijk erg gaan missen, maar die je in je hoofd en hart bij zal blijven.
Dat zal voor Marian, Nienke, Pieter-Jan, Lotte, Renske en familie niet anders zijn.
Woorden van troost zijn in deze tijden moeilijk te vinden.
Laten we hiervoor nog een keer naar Henk zelf luisteren;' Niet meer boos, wel teleurgesteld, maar het moet dan maar, het is goed zo'
Vanuit diverse omringende visclubs zijn er rouwkaarten binnen gekomen die ons condoleerden met het verlies van Henk.
Onze gedachten zijn nu vooral bij zijn vrouw en gezin, die wij alle sterkte in de aankomende tijd wensen in het komen tot een acceptatie van dit plotselinge verlies en een fijne herinnering aan Henk.
Het bestuur van het Alvertje