De jaarlijkse wedstrijd tegen het Grammetje in Zwijndrecht

terug naar overzicht

Vrijdag, 25 augustus 2017

Het weer was prima en de mannen hadden er zin in!







Het weer was prima, de mannen hadden er zin in en fluks werden de nummers getrokken.
De wedstrijd was nauwelijks begonnen of de dobber van uw razende reporter werd al onder getrokken met een vaart alsof er verder niets anders te eten leek daar onder water.
De eerst volgende twee uur bleef dat met een dusdanig tempo doorgaan, dat ik nauwelijks aan de koffie, broodje of ander genoegen toe kon komen.
Laat staan eens om mij heen kijken.
De ene maatvoorn na de andere verdween in mijn net.
Na de twintig was ik maar opgehouden met tellen.
Zo nu en dan kwam er ook eens een bliek boven water.
Mijn activiteiten hadden blijkbaar de aandacht getrokken van wat mede vissers, want die kwamen eens kijken.
'Zo, zo, dat gaat gestaag door he?, wij hebben nog niet veel'.
Mijn buurman bleek zelfs al een uur mismoedig naar zijn dobber aan het staren geweest te zijn, verklapte hij.
Ik begon mijzelf al langzaam te verheugen op een plaats binnen de top drie van vandaag.
Als er blieken zijn, sprak ik stoer, dan komt de brasem straks ook wel.
Ik was nog niet uitgesproken of een enorme opsteker van mijn dobber zorgde voor de aanbeet van wat de lelijkste brasem van Zwijndrecht leek te zijn. Het arme beest zat onder de gezwellen.
Voor mij mocht het de pret niet drukken, want nu was de plaats binnen de top drie vrijwel zeker.
'Kijk', mijmerde ik steeds zelf zelf verzekerder, tegen mijzelf; 'die voorbereiding die je gisteren voor het eerst eens dit seizoen gedaan hebt, betaald zich nu gewoon terug'.
Zo zag ik het nut niet zo van het gebruik van onderlijntjes op de vaste stok.
Ik ben al niet z'on vaste stok visser en ga veel liever met de feeder.
Maar sinds ons vis avontuur afgelopen jaar in Denemarken waar we vrijwel niets met de feeder maar wel kilo's met de stok op zes meter afstand van je kon vangen, was ik al een beetje om.
Theo, die ook mee was, is een vaste stok visser pur sang, hij registreert in mijn ogen al een aanbeet nog voordat de dobber in het water ligt en had mij al de nodige tips gegeven. 
Van dit water in Zwijndrecht was al bekend dat er dit jaar veel met de stok gevangen werd, dus had ik mij daar maar eens aan gewaagd. Ik had een speciale plank thuis gemaakt, met daarop diverse onderlijnen met exact dezelfde lengte en voorzien van haakjes 16 tot en met 20 en onderlijnen van 12 tot 8 mm.
Mijn voertje was heel lichtgeel, speciaal voor het troebele water van de Devel, met een spulletje erin waardoor het als een kolom naar boven bleef bruisen.
Omdat het veelal voorns waren lag ik net boven de bodem.
Dat had ik allemaal gedaan, niet omdat ik dat wist, maar dat hadden al vele mensen al zo vaak tegen mij gezegd dat ik nu maar eens geluisterd had.
'Ja, ja', mompelde ik, 'dat heeft zijn vruchten afgeworpen'.
Ik werd er helemaal vrolijk van.
Dat duurde echter maar even.
Een van de betere vissers van Zwijndrecht kwam eens buurten.
Zo'n man met een door de jarenlange buitenlucht vis sessies volledig leer gelooid gezicht en daarmee per definitie al respect afdwong. Hij keek mijn bezigheden maar eens even aan.
En sprak de bemoedigende woorden;" ja dit is sowieso de beste vaste stok plek van het parcours, iedereen vangt hier de eerste twee uur en dan is het over" en weg was hij weer.
'Oh', dacht ik, hoor ik daar enige jaloezie, of zijn mijn fabeltastische voorbereidingen gewoon toch niet zoveel waard?
En gloeiende, gloeiende  %#^#$!!
Na twee uur kwam er inderdaad de klad in en kon ik met moeite en de nodige prullerijen er nog drie vangen de laatste twee uur!!
Gelukkig liep het met de anderen ook zo'n vaart niet meer, dus ik begon weer wat te hopen.
Ondanks dat Theo op vakantie was en vader Elemans er ook niet was, waren er nog genoeg andere geduchte tegenstanders te verwachten. Van Mario is al jaren bekend dat hij tijdens de wedstrijd de ene zucht na de andere te slaakt om aan te geven dat 'het weer helemaal  niets is' maar vervolgens aan het einde van de wedstrijd regelmatig de winnende kilo's ter weging aanbiedt!
Toen de weging bij mij aankwam wees de wijzer naar de hoogste stand tot nu toe en dat was al na Mario!
Mario begon nog even aan te voeren dat een dergelijke lelijke vis onmogelijk door de reglementen zou mogen komen, maar de jury was onverbiddelijk, hij bleek ook nog eens de langste van de dag!
Ik kon dus de 1e prijs ophalen en de prijs voor de grootste vis van de dag.
'ik doe dit normaliter slechts eenmaal per vis seizoen hoor mannen"' sprak ik.
En onder welgemeende felicitaties tot en met een 'ja dat is je geraden ook" reed ik vrolijk toeterend het wedstrijd parcours af richting huis.
Zo, ik ga toch maar eens vaker met de vaste stok denk ik.;-)


Om u de beste gebruikservaring te kunnen bieden, gebruiken wij cookies. Voor meer inhoudelijke informatie en het onderscheid die wij hier in maken, verwijzen wij u door naar ons Cookie beleid

Accepteer cookies