Er zit natuurlijk een grens aan wat menselijk is.
Dat gevoel bekruipt je een beetje wanneer je tijdens de winterwedstrijden meedoet met de competitie.
Ene heer ‘van C’, viert daarin hoogtijdagen.
Op een jawel; onmenselijke wijze.
Dat doet hij niet 1 keer, nee gewoon praktisch elke keer.
En mocht het hem zelfs even 1 keertje tegen zitten, wordt dat met een ‘wegschrijvertje’ lachend afgedaan.
Onmenselijk?
Rekent u even mee; er wordt twee maal twee uur gevist.
Er zit vis plenty en iedereen heeft beet, veel beet.
Iedereen vangt dan ook vis, veel vis
Dat moet ook wel, want het is voornamelijk kleine vis, maar vis is vis, niet waar?
Die zijn met een beetje geluk gemiddeld 10 gr stuk.
Dan moet je er al snel 100 vangen voor een kilo.
In 1 uur zit 60 minuten, dat betekent 1,6 vis per minuut voor een kilo in 1 uur.
Dan mag je geen moment verslappen, geen haakje, dobbertje, laat staan een tuigje verliezen, niet misslaan en elke vis ook in en niet naast je net gooien.
Bedenk vervolgens dat er ook niet de lulligste vissers aan de kade zitten.
Zo heeft onze Theodorus al jaren zijn status als vaste stokvisser bewezen tijdens de competities.
Zo ook Opa Elemans, die al jaren elke gevangen vis, nog levendig kan verhalen in de pauze.
Het duo Koopmeinders ( vader en zoon ) die al jaren stad en land afschuimen in de vele topcompetitie wedstrijden.
Die met een arsenaal aan ‘viswapens’, gereedschappen, kilo’s leem voertjes, en talloze aassoorten aantreden.
En met hun totaal gewicht regelmatig de drijvende steigers vervaarlijk naar links of rechts doen hellen.
Nick is met zijn lange lenige lijf in staat met het ene been languit het schepnet te ondersteunen om de vis eruit te halen met zijn linkerhand, terwijl hij met zijn rechterarm achter hem razendsnel de steiger af grabbelt naar de gevallen vis achter hem.
Jacques Broeders slaagt er met zijn kleine leefnet regelmatig in meer dan 3 kilo te presenteren bij de weging.
Wanneer je tussen de 3 en 4 kilo aanbied bij de weging ben je geen kleine jongen dus.
En zo kunnen we nog even doorgaan.
Dit zijn voor ‘dhr. van C’ echter slechts tijdelijke belemmeringen.
Belemmeringen waarvoor hij zelfs tijdens de wedstrijd nog ruim de tijd heeft om iedereen van commentaar te voorzien.
Niets ontgaat hem tijdens de wedstrijd,
In de pauze hoor je van hem al precies hoe de zaken er voor staan bij deze of gene.
Ook hoor je hem regelmatig mopperen op zichzelf omdat er bij hem iets niet gaat zoals hij dat graag ziet.
Die opmerkingen worden voornamelijk gemaakt om het kleine vuurtje van hoop wat in elk vissers hart nog gloeit in hun jacht op de overwinning brandend te houden.
Terwijl hij allang beter weet, en eigenlijk de anderen ook....
Zo halverwege de competitie beginnen de mensen zich al af te vragen of ze de 2€ inleg voor de dagwinnaar beter niet meteen aan hem kunnen geven...
Tijdens de afgelopen bout wedstrijd gaf de weegschaal ruim 5100 gr aan bij ‘dhr van C’
Een gemiddelde van 2,1 vis per minuut.
Hij had vandaag maar eens rustig aan gedaan, de kerstmaaltijden zaten immers nog een beetje dwars.....
Bovendien was zijn ‘tennisarm-blessure’ nog aan het opspelen, want dat was net de arm waarmee de hengel geheven moest worden.
We laten het dan maar aan de lezer; is dat nu menselijk, of spelen er andere krachten een rol hier?