Vissers Latijn Column "Vissen, een levensgevaarlijke sport?!

terug naar overzicht

Donderdag, 1 mei 2014

Levensgevaarlijk? Ja, voor sommige mannen wel als ik zo tijdens het vissen eens om mij heen kijk..

Dan heb ik het niet eens over de tijdens een worp gehaakte oren, ogen of andere lichaamsdelen van de visser zelf, of onschuldig passerende voorbijgangers. Wat op zichzelf al gevaarlijk genoeg is.
Of tijdens een nachtelijke wedstrijd, zo rond 4 uur in de ochtend in slaap dommelen en schreeuwend wakker worden in ijskoud water omdat je van je kist bent afgeple...!!#@!
Nee, het toppunt van gevaar is toch wel het volgende:
Met enige regelmaat hoor ik, links en rechts van mij de nodige scheld kanonnades, vergezelt met de kreet dat ze zojuist "hun hele zaakie"eraf gegooid hebben!!
Iets wat voor de mannen onder ons toch wel een bijzonder pijnlijke aangelegenheid moet zijn....
Vissers blijken echter ook "echte bikkels", want na wat gemopper en gehannes aan hun hengel zitten ze even later toch weer fanatiek door te vissen.
Tenminste, zolang de vissen bijten.
Doen ze dat even een uurtje niet, zie je weer een geheel ander fenomeen aan de waterkant.
Moet hun vrouw thuis bijkans de woorden uit hun moegestreden man  trekken waneer hij weer eens bij weer en wind de kou en regen heeft getrotseerd. Zo kwiek lopen ze tijdens een "vis arm uurtje"elkaars stek op te zoeken en worden er hele theorieen uitgewisseld over het hoe en waarom van het wegblijven van de vis.
De echte cracks hoeven vaak niet te gaan lopen, de anderen zoeken hem wel op.
Zo hebben een paar mannen bij ons in de ploeg altijd wel aanloop genoeg.
Daar zie je regelmatig een roedeltje mannen omheen dribbelen die aandachtig luisteren naar de crack wanneer hij met rustige zelfverzekerde gebaren precies uiteen zet hoe de visdag er vandaag bij hangt.
Ondertussen trekt hij er zo nu en dan een "platte" uit, die zijn verhalen alleen maar nog meer geloofwaardigheid meegeven.
Zodra hij dat 1 of 2 keer gedaan heeft zie je ze weer enthoousiast naar hun eigen stekkie hobbelen. om vol goede moed verder te hengelen.
En bij de weging blijkt dan vaak dat de meesten toch wel weer zijn visje of VIS gescoord heeft!
Zo zie je maar weer; een "jachtinstict"is nooit zonder gevaar, maar het resultaat maakt alles weer goed!
Alver

Om u de beste gebruikservaring te kunnen bieden, gebruiken wij cookies. Voor meer inhoudelijke informatie en het onderscheid die wij hier in maken, verwijzen wij u door naar ons Cookie beleid

Accepteer cookies